De laatste weken

We zijn begonnen aan onze derde en helaas laatste etappe van dit avontuur.
Inmiddels is het alweer vier weken geleden dat wij ons laatste verslag schreven. In de tussentijd hebben we weer ontzettend veel beleefd, maar zijn we ook druk geweest met het afronden van ons project.

Tja, waar zullen we beginnen, we hebben al zo lang niks geschreven, maar wel alweer zoveel meegemaakt…. We hebben onszelf weer een aantal keren getrakteerd op de oh zo heerlijke lemon merengue taarten die ze hier hebben. Het recept ervan hebben we inmiddels opgezocht op internet. Tijdens een reünie (tijdens één van de vele) gaan we deze uitproberen, we zijn benieuwd. Ook hebben we een tweede ronde souvenirs kopen gedaan, hopelijk past alles in de koffers, we zitten echt tot de max.
Van al het stagelopen, taart eten, surfen, de toerist uithangen en Isabelle haar gezeur dat zij kroketten mist, zijn al onze spieren vast komen te zitten en dus werd het tijd voor even ontspanning en een massage, heerlijk! ’s Avonds uiteten om bij de Company ‘Bitterballen’ te proberen, wie weet kunnen deze bitterballen iets van Isabelle haar krokketenlust wegnemen. Maar helaas, de bitterballen vallen letterlijk vies tegen.
In het weekend hebben we samen met Melissa en Ingrid lekker pannenkoeken gebakken en zijn we uit geweest bij de Beeryard en Whitetiger.

Nog maar twee weken te gaan in Port Elizabeth, ontzettend jammer maar we kijken enorm uit naar de reis die nog gaat komen!

De week van 10 oktober:
Maandag zijn we na stage door gegaan naar Engelse les. Janny volgt hier een cursus Engels en deze week is het gratis, wij pakken een lesje mee. Misschien komt het morgen, wanneer wij ons product gaan presenteren aan de medewerkers van de school nog van pas. Gelukkig ging de presentatie goed en waren alle medewerkers ontzettend enthousiast. Er werd dan ook gevraagd of wij naast de leerlingen ook de vrijwilligers van de school wilden voorlichten.
Donderdag beginnen we met het geven van de voorlichting aan twee klassen van groep 5. De leerlingen uit de eerste groep waren engeltjes, de leerlingen uit de tweede groep (helaas) bengeltjes. We zijn benieuwd hoe de volgende klassen zijn.
Om 12:00, nadat wij klaar zijn met het geven van de voorlichting, moet alles stil zijn op school, leerlingen naar hun klas en wij naar het schoolplein. Ter ere van de nieuwe directeur wordt er om 13:00 één koe en twee schapen geslacht. Morgen zal er een feest gegeven worden waarbij deze dieren opgegeten worden. Daar zitten we dan; Jamie Lee met de Gopro, Isabelle met het foto toestel. Aan de ene kant vinden we het zielig en willen we het niet zien, aan de andere kant, zo iets maak je niet vaak mee en dit is Afrika. De schapen werden eerst vast gebonden en op hun zij gelegd. Dit ging vrij vlot. Hierna was de koe aan de beurt. De koe vastgebonden op zijn zij krijgen bleek nog een hele klus te zijn dat ongeveer 20 à 30 minuten duurde. Alleen dat al vonden wij zielig. Vervolgens wordt eerst de koe geslacht terwijl de schapen het hele tafereel aanschouwen. De koe zijn keel werd open gesneden waarna het nog 5 minuten duurde voor dat de koe overleed. Ontzettend zielig om het bloed uit zijn keel te zien spuiten, de koe te zien spartelen en hem te horen stikken in zijn eigen bloed. We gaan zo’n dergelijk tafereel niet meer aanschouwen. De slachting van de schapen hebben we dan ook van een wat verdere afstand bekeken. En wij niet alleen trouwens, bijna alle docenten inclusief de principal gingen na het vastbinden van de beesten naar binnen en hebben niet gekeken. Na dit alles zijn we lekker gaan surfen om even aan wat anders te denken en vervolgens gewoon weer lekker een gehaktbal eten!
Vrijdag tijdens het feest hebben wij onze Afrikaanse rokken aan. Deze vallen in de smaak en we trekken veel bekijks. Veel docenten, vrijwilligers, ouders en kinderen willen met ons op de foto. Als de ceremonie afgelopen is, is het tijd voor het feestmaal. We zijn benieuwd hoe de koe en de schapen smaken…. We voelen ons heel vereerd dat wij in de zaal mogen eten samen met de docenten en de familie van de principal. Het meeste van het eten smaakt ons goed, ook de koe en de schapen. Er zijn echter ook dingen zoals pens en tong waar we ons niet aan wagen. Na het feest nog even door naar weer een Engelse les.
Weekend! Zaterdag betekent dit op naar Tjitjikamma, waar we samen met Melissa en Ingrid gaan bungeejumpen en black water tuben. Een avontuurlijk dagje dus en zo gaaf!
Zondag eindelijk een dagje lekker uitslapen en rustig aan doen. ’s Middags gaan we voor de laatste keer naar de Afrikaanse markt aan het strand om afscheid te nemen van Defeny, waar we de souvenirs hebben gekocht. Defeny is ons erg dankbaar en beiden krijgen we van haar een cadeautje. Een grote salamander gemaakt van kralen, heel mooi! We zijn haar zo dankbaar. ’s Avonds weer lekker uiteten bij onze favoriete Italiaan waar we onze eigen pizza kunnen samenstellen mmmm smullen.

De laatste week, voor alles is een laatste keer
Maandag hebben wij Ingrid de schoolkliniek en de school laten zien. Heel leuk, want zo doen wij ook weer meteen een rondje. ’s Middags cadeautjes kopen want het afscheid komt nu wel erg dichtbij… Daarna de laatste les Engels.
Dinsdag geven we de laatste twee klassen de voorlichting. Gelukkig zijn dit weer engeltjes. ’s Avonds voor de laatste keer karaoke-avond bij Barney’s, ook deze keer hebben wij ons niet op het podium gewaagd.
En dan woensdag het afscheid. ’s Ochtends nog even naar kantoor om wat foto’s te plastificeren. Eenmaal op de school aangekomen werden we tijdens de eerste pauze bedankt door de directeur en de leraren. Wij hebben op onze beurt hun bedankt met cupcakes en door ons product te overhandigen. Zo ontzettend leuk om te horen dat de leraren ons zo dankbaar zijn en blij zijn met het product. Hierna meteen door naar een kerkje waar sister Jacobs op dat moment is. Even afscheid nemen van haar. Ook zij was ons ontzettend dankbaar. Sister Jacobs en de ouderen in de kerk gingen voor ons bidden en bedankte god voor onze komst. Nu weer snel terug naar de school om tijdens de tweede pauze afscheid te nemen van de kinderen. Na de pauze naar de community kliniek met een jongetje die waarschijnlijk zijn vinger heeft gebroken. Daarna weer snel terug naar school waar om half twee de vrijwilligers van de school ons willen toespreken en toezingen om ons te bedanken. De vrijwilligers zijn zo dankbaar en spreken zo ontzettend veel mooie woorden naar ons uit, niet dat we er veel van verstonden, maar gelukkig werd elk verhaaltje later vertaald. Heel bijzonder. Als laatste nemen we afscheid van Phumla. Zij had een mooie speech voorbereid, maar deze door emotie niet kunnen geven tijdens het afscheid. Daarom las zij deze later privé aan ons voor. Kippenvel. We gaan haar ontzettend missen.

Om het ene af te sluiten en te vieren dat ons volgende avontuur bijna gaat beginnen trakteren we ons voor de laatste keer op een lemonmerengue taartje.
Donderdag nog even genieten van een 90 minuten durende massage. Wat zijn we gepijnigd, maar wat was het lekker. ’s Avonds zijn we gezellig met een groepje naar de Happy Valley Market geweest. Gewapend met onze eigen wijn en wijnglazen kopen we heerlijk eten en vooral heerlijke toetjes. Ingrid en Jamie Lee gaan los.
Vrijdag helaas echt de laatste dag. Het is dus een dag van koffers inpakken, voor de laatste keer surfen en afscheid nemen van Puleng, onze favoriete serveerster in het Italiaanse restaurant.

Binnenkort ons volgende verslag over het begin van het laatste deel van onze reis.